Hoe moet dat nu met al die medicijnen?
Linda Konijn, eHealth wijkverpleegkundige, Evean.
Deze blog is een ervaringsverhaal van mij, als wijkverpleegkundige. Ik zou heel graag andere collega’s willen inspireren en uitdagen om de zelfstandigheid van onze cliënten te ondersteunen door het inzetten van technologische hulpmiddelen in de wijkverpleging. Het brengt zoveel verbetering; voor de cliënt, zijn mantelzorger én ons, als zorgprofessionals!
‘Hoe moet dat nu met al die medicijnen?!’
Wij, wijkverpleegkundigen, kennen haar allemaal; mevrouw de Vries, een ‘alles-eter’ op het gebied van medicatie. Zij gebruikt veel soorten medicatie, op verschillende momenten op de dag. Ze heeft er letterlijk en figuurlijk een hele kluif aan… Zij, en haar dochter vertellen mij, dat ze al vaker haar medicatie is vergeten en dat zij zich daar zorgen over maken. Juist nu het zo goed gaat met haar bloeddruk en haar suikerziekte. Ik bespreek met mevrouw en haar dochter de vergeetachtigheid. Beiden geven aan dat dit haar nog niet in de weg zit bij haar dagelijks functioneren. Vervolgens vraag ik mevrouw de Vries waar zij behoefte aan zou hebben op het gebied van haar medicatie gebruik. Mevrouw geeft aan dat ze wel wat hulp kan gebruiken:‘ Ik kom er niet meer uit met al die verschillende doosjes en ik wil het zo graag zelf blijven doen’! Ik leg hen uit, dat wij werken met een slimme medicijndispenser. Ter ondersteuning laat ik een filmpje zien op de iPad, waarin de werking van het apparaat wordt getoond. Dochter van mevrouw is direct enthousiast. Mevrouw de Vries vraagt zich af of zij op haar leeftijd nog wel kan omgaan met ‘deze technische apparatuur’. Ik leg mevrouw uit, dat wij haar, met ons wijkteam, graag komen ondersteunen bij het leren omgaan met het apparaat om haar zelfstandigheid te behouden. Uiteindelijk geven wij elkaar het vertrouwen, dat we dit samen wel kunnen! Op het moment dat het apparaat arriveert, plan ik vier keer per dag een zorgmedewerker in op het moment dat het apparaat een alarm geeft. Zo kunnen we, juist op het moment dat het nodig is, mevrouw instructie en begeleiding geven bij het leren omgaan met het apparaat. Mevrouw blijkt een snelle leerling! Al na vijf dagen weet zij goed wat haar te doen staat wanneer het apparaat alarmeert en er een zakje met medicatie uitkomt. We besluiten samen de zorg af te bouwen. De week daarop vraag ik opnieuw hoe het mevrouw vergaat. Het gaat prima en in overleg met mevrouw en haar dochter besluiten we de dagelijkse zorg te stoppen. Mevrouw is weer zelfstandig! En zo trots als een pauw dat zij op haar leeftijd gebruik maakt van technologie. De afspraak is wel dat we wekelijks komen om de medicijnrol te verwisselen en tevens te observeren hoe het gaat met mevrouw, zodat we als we merken dat haar vergeetachtigheid toeneemt, daar tijdig op kunnen anticiperen.
